Gaat jouw kind dit jaar eindexamen doen en ben je er nog niet zeker van dat dat gaat lukken?
Dan is dit ervaringsverhaal voor jou!

Het is de mail die een MILS coach mij schreef over haar eigen zoon.
Afgelopen juni is hij geslaagd voor de havo en hij gaat nu aan een hbo studie beginnen.

Beste Marjolein,

Alles goed?
Wat ik je nog wil laten weten is het volgende:

Dit jaar deed mijn zoon havo-examen. Het manneke is beroerd in Engels (en als ik zeg ‘beroerd’, dan bedoel ik ook écht beroerd) en om te slagen, moést er voor dat vak een 4,4 worden gescoord. Nu lijkt dat misschien niet heel hoog, maar als je bedenkt dat hij dit jaar voor dat vak pas twee keer een voldoende haalde, en veel vaker stevige onvoldoendes, dan begrijp je dat ik mijn hart vasthield…

Vlak voor de gevreesde dag verzuchtte hij: “Ik weet niet wat het is… ik wíl het wel lezen, maar het lukt me gewoon niet. Het lijkt wel alsof de letters gewoon van het papier lopen of zo…”. Die opmerking deed bij mij een (MILS-)lampje branden: ik vroeg hem of ik iets bij hem mocht testen, greep naar de kleurlinialen, ging met mijn zoon zitten en ja hoor… bij wel zeven kleuren gaf hij aan dat het prettiger las dan wit.

Dus vertrok hij gewapend met de prettigste kleurliniaal naar het eerste examen, wiskunde. Toen hij terugkwam, gaf hij aan dat het leek alsof hij door ‘dat ding’ inderdaad beter kon lezen. Ook bij het examen Engels gebruikte hij de kleurliniaal en ondanks dat hij na afloop verklaarde dat hij dacht dat het ‘wel prima’ ging, was ik er niet erg gerust op. (We hebben dat nl. wel vaker gehoord…)

De dag van de uitslag brak aan en eindelijk was daar het verlossende telefoontje. Mijn zoon stond zijn mentor te woord, maar opeens sprong hij op uit zijn stoel en riep stomverbaasd uit: “Holy shit!” (idd, perfect Engels;-)) “Dat kán niet!! Ónmogelijk!!”

Inderdaad: hij was geslaagd voor zijn havo en de mentor wilde toch zijn CE-cijfer voor Engels alvast even met hem delen, want dit hadden ze nl. nog nooit meegemaakt. Hij scoorde op zijn examen voor Engels een 8,1…(!!!)

Inmiddels is duidelijk dat mijn vermoeden klopt: uit het MILS-onderzoek kwam een visuele stress indicatie naar voren. We zullen nooit weten wat hij zonder dat kleurliniaal voor Engels zou hebben gehaald, maar we zijn ervan overtuigd dat het hem in ieder geval ontzettend heeft geholpen!

Zijn prestatie leverde bij de diploma-uitreiking een extra applaus, speciaal en alleen voor hem, op!:))

Weet je, Marjolein: we kunnen aan alles merken dat het een intelligent jochie is, hij had dan ook een vwo-advies, maar hoewel hij echt zijn best deed, bakte hij er in de havo/vwo-brugklas niets van en kwam uiteindelijk op de mavo terecht. Deed dat overigens met twee vingers in zijn neus. (geen wonder: het was een echte mavo-school, waar de lessen laagstructuur werden gebracht en er dus ook veel ruimte voor samenwerken en interactie was… helemaal mijn zoon!).

Ondertussen kwam de MILS en dus kon ik verklaren waarom hij zo beroerd was met letters en hoe hij het leren het handigst aan kan pakken. Dat nam veel gedoe en stress weg: we begrepen waarom werkstukken een zooitje waren en gedichten weliswaar helemaal goed in zijn hoofd zaten, maar eenmaal op papier toch onnavolgbaar waren.

En dus kwam hij dan naar mij, met mijn hoog woordslim. Ik liet hem vertellen wat hij op papier wilde hebben en maakte daar dan samen met hem een verhaal van.

Zonder de MILS-kennis zou ik er niets van hebben begrepen: zo slim en dan zulke warrige verhalen op papier… ik sluit niet uit dat ik in de verwijtende sfeer zou zijn getreden.

Kortom: zo fijn om deze kennis te hebben en zelf te ervaren hoe de MILS écht het verschil kan maken!